Ciągłość i zmiana w świecie islamu

Książka traktuje o wydarzeniach i konsekwencjach Arabskiej Wiosny, a także o historycznych i współczesnych relacjach Polaków z mieszkańcami Bliskiego Wschodu, o prawie i bioetyce muzułmańskiej, arabskich społecznościach i muzułmańskich mniejszościach w Europie Zachodniej oraz w rosyjskojęzycznym kręgu kulturowym. To publikacja prawdziwie interdyscyplinarna, a jednocześnie przystępna dla niespecjalistów. Powinni po nią sięgnąć zainteresowani muzułmanami i regionem Bliskiego Wschodu, zwłaszcza ci, których celem jest poszerzenie już posiadanej wiedzy na ten temat. Z jednej strony tradycjonalizm widoczny jest w życiu społecznym na Bliskim Wschodzie, zwłaszcza w odniesieniu do ról kobiet i mężczyzn, ale i w relacjach panujących między członkami rozszerzonych rodzin, klanów. Z drugiej strony trudno ukryć fakt, że Arabowie chętnie korzystają z obcych wynalazków: anten satelitarnych, telefonów komórkowych, smartfonów i tabletów, zaś młodzież arabska ogląda zachodnie seriale i słucha zachodniej muzyki. Właśnie obyta z technologiami młodzież była siłą napędową Arabskiej Wiosny, która wybuchła na Bliskim Wschodzie w 2011 roku i przez wielu europejskich komentatorów została przywitana z entuzjazmem, widzieli w niej bowiem wyraźne opowiedzenie się arabskich społeczeństw po stronie nowoczesności (padały przecież hasła demokratyzacji). Szybko jednak nastąpił zwrot ku tradycji vide casus Egiptu czy Tunezji. Ujawnili się fundamentaliści różnej proweniencji, którzy pogłębili destabilizację regionu. Napięcie pomiędzy tym, co religijne i świeckie, dawne i nowe, rdzenne i zapożyczone, ujawniło się z całą mocą. W Syrii chaos i przemoc pochłonęły tysiące ofiar, zaś miliony osób zmusiły do ucieczki. W Europie odżyły dawne lęki przed islamem. To sprawiło, że nasiliła się potrzeba mówienia o muzułmanach, ich historii i dążeniach w sposób spokojny i merytoryczny.