Doświadczenie duchowości

Przedmiotem naszych intelektualnych dociekań uczyniliśmy filozofię i<br/>literaturę, ponieważ również one - obok religii - roszczą sobie prawo do<br/>intelektualnej i artystycznej eksploracji doświadczenia duchowości. Dlatego o<br/>doświadczeniu duchowości mówimy w kontekście filozoficzno-literackim. Nie<br/>chodziło nam o zrekonstruowanie jakiejś teorii, która uwolni badany przedmiot od<br/>przypisywanej mu przez interpretacyjną tradycję niepoznawalności i<br/>niejednoznaczności. Nasz zamiar jest o wiele skromniejszy - chcemy mówić o<br/>doświadczeniu duchowości dwoma językami: filozofii i literatury. Pierwsza część<br/>książki charakteryzuje się zatem większym stopniem ogólności formułowanych<br/>rozważań. Natomiast w części drugiej skupiamy się na analizie literackiego<br/>doświadcze(a)nia duchowości, czyli jej artystycznych wizualizacjach. Piszemy<br/>przede wszystkim o pewnej istotnej potencji literatury, która manifestuje się<br/>wykraczaniem poza jej wąsko rozumianą funkcję poetycką. Sprowadza się ona do<br/>chęci artystycznego uchwycenia kategorii, która od zawsze była związana z<br/>religią i filozofią - duchowości i jej doświadcze(a)nia. W ten sposób zostaje<br/>przerzucony swoisty intelektualny most pomiędzy ogółem i szczegółem.<br/>Ze<br/>Wstępu<br/>