Filozofia polityczna Immanuela Kanta

Zdaniem Jakuba Szczepańskiego Kantowską filozofię polityczną cechuje przekonanie o prowizorycznym charakterze polityki. Jest ono wyrazem uwzględnienia w filozoficznej refleksji obu wymiarów polityki, tj. jej pragmatycznego, empirycznego wymiaru oraz sfery jej powszechnej normatywności, a zatem wymiaru niejako idealnego. Kant - podobnie jak wszyscy myśliciele polityczni niezgadzający się ze skrajnie politycznie realistycznym i fatalistycznym stanowiskiem, według którego sens politycznej filozofii polega jedynie na godzeniu się z faktami i poszukiwaniu skuteczności w polityce - uważa, że filozoficzna refleksja nad polityką powinna wskazywać cele, które ostatecznie mają charakter moralny lub też - mówiąc ściślej - normatywny i idealny. Zadaniem filozofa nie jest bowiem wyłącznie bierna refleksja nad faktami, lecz także formułowanie recept na udoskonalanie polityki, recept nieograniczonych jedynie do powiększania jej bieżącej skuteczności. Stanowi to zresztą odwieczny dylemat filozofii politycznej, która zazwyczaj nie pozostaje wyłącznie na płaszczyźnie celów hipotetycznych , jak można to określić, posługując się przez analogię znanym terminem Kantowskim.<br/>