Impresjonista

Na przełomie wieków, w odległym zakątku Indii, angielski urzędnik slużby cywilnej poznaje młodą hinduskę podczas wyjątkowo ciężkiej ulewy. Dziewięć miesięcy później, rodzi się dziecko. Jego przyszłość jawi się niepewnie.<br/>Jasny kolor skóry Prana Natha jest odbierany jako symbol szlachetnego urodzenia, jednakże, gdy jego prawdziwe pochodzenie wychodzi na jaw zostaje wyrzucony z domu ojca. Sprzedany parze eunuchów, trafia do zaściankowego Pendzabu i staje sie przynętą w dynastycznych intrygach rozwiązłego dworu hinduskiego. W końcu ucieka do Bombaju, gdzie odnajduje się w roli Pretty Boba, księcia dzielnicy czerwonych swiateł. Gdy przypadkiem poznaje pewnego pijanego Anglika, w jego życiu dochodzi do niezwykłego przełomu.<br/>IMPRESJONISTA jest historią chłopca, którego życie zbudowano na kłamstwie.<br/>Autor stworzył niezwykle sugestywną opowieść, w sposób mistrzowski operując wyobraźnią. W swej pierwszej powiesci przedstawił bohatera, jakiego można by długo szukać we współczesnej prozie.<br/>W swej niezwykle barwnej powieści, pisarz przedstawia podróż głównego bohatera z Indii, poprzez Anglię do Afryki, poruszając problemy rasowej i etnicznej tożsamosci. Do piętnastego roku życia, stworzony przez Kunzru rozpuszczony Pran Nath wierzy, ze jest synem bogatego kupca z Kaszmiru i chorej umysłowo kobiety, która umarła wydając go na swiat. Gdy na jaw wychodzi prawda o jego pochodzeniu - fakt, ze jest synem Anglika, w związku z czym godnym pogardy mieszańcem - zostaje wyrzucony na ulice. Po różnych perypetiach Pran Nath trafia do Anglii, gdzie podszywa sie pod osieroconego spadkobiercę, Jonathana Bridgemana. Z każdą przyjmowaną nową tożsamoscią, bohater coraz bardziej zaciera swoje pochodzenie, starając się by otoczenie dostrzegało w nim Anglika czystej krwi.<br/>W roli Bridgemana, zakochuje się w kokietce Astarte Chapel. Gdy kobieta go porzuca, z rozpaczy przyłącza sie do ekspedycji antropologicznej, która wyrusza do Afryki. Dzięki sprytnemu zwrotowi akcji, jego życie zaczyna przypominać losy jego własnego ojca. Choć pierwsze rozdziały książki nie są najlepiej wyważone i stylem przypominają zbyt dobrze znana satyrę oksfordzkich estetów, to juz epizod afrykański został przedstawiony z niezwyklą siłą i lekkością. Nieczęsto można zobaczyć tego typu prozę w dziełach debiutanckich. Dzięki talentom takich pisarzy jak Kunzru i Zadie Smith, można przypuszczać, ze w Anglii ma miejsce przełom literacki podobny do tego, który znamy z Ameryki Łacinskiej lat 60-tych.<br/>