Jedyna ważna rzecz

98 procent populacji świata poświęca 98 procent swojego czasu rzeczom nieważnym. W ten sposób zaczyna się najnowsza książka autora, który siedmiokrotnie zdobywał miejsce na liście bestsellerów „New York Timesa”. Neale Donald Walsch z właściwą sobie życzliwością uczy nas, że to właśnie z powodu zaprzątania sobie głowy tymi różnymi nieistotnymi rzeczami życie tak wielu ludzi przepełnione jest smutkiem i zamętem, a świat zdaje się nieustannie zmierzać w kierunku katastrofy. Walsch twierdzi, że nikt nie ponosi winy za ten stan rzeczy. Po prostu nikt nam nigdy nie powiedział, nikt nas nie nauczył, co jest tak naprawdę ważne. Jeśli zaś kiedykolwiek zapoznaliśmy się z odpowiedziami na temat rzeczy ważnych, to odpowiedzi te nie były do końca poprawne. Autor twierdzi, że oto w 2012 roku samo życie wystosowuje pod adresem ludzkości zaproszenie w postaci namacalnej zmiany energii. Życie zaprasza nas, byśmy zajęli się tą kwestią. Wszyscy możemy to poczuć. Niektórzy ludzie wyczuwają tę energię w podobny sposób, w jaki nad ranem przeczuwamy, że nadeszła pora, by się obudzić. Inni doświadczają jej jako frustracji nakierowanej na wszystko to, czym się aktualnie zajmują. Odczuciom tym towarzyszy głębokie wewnętrzne pobudzenie, niecierpliwa gotowość do podjęcia działań w reakcji na ten spokojny, ale konsekwentny wewnętrzny głos, który mówi nam: TO TAK NIE MUSI BYĆ. Walsch mówi, że ten głos ma rację. Nasze życie nie musi być ciągiem zmartwień i kryzysów w sferze finansów, związków, zdrowia i życia rodzinnego. Świat zaś nie musi być areną ciągłych katastrof rozgrywających się w sferze polityki, ekologii i kultury. Mówi nam się, że podstawowym instynktem ludzkości jest instynkt przetrwania. To jednak nie jest nasz podstawowy instynkt.