Reko-rekonesans: praktyka autentyczności

Praca ta w obrębie antropologii jest przedsięwzięciem pionierskim podejmuje nowy, niezwykle interesujący temat badań. Dokonuje przy tym rewizji wcześniejszych, redukcjonistycznych ujęć, wpisujących się w paradygmat ideologii kultury masowej, przesuwając uwagę na emiczny i podmiotowy charakter zjawiska. Z przeprowadzonych analiz można wnosić, że stwarzane poprzez rekonstrukcje sui generis alterświaty wydają się jedną z najnowszych odsłon mitotwórstwa, służącego ostatecznie nadawaniu sensu rzeczywistości, w tym tej historycznej, oraz kształtowaniu postaw i tożsamości.<br/>Sama Autorka podkreśla zresztą, że rekonstruowana rzeczywistość winna być rozpatrywana jako pełnoprawne zjawisko kulturowe. Nie oznacza to obecności jedynie wymiaru makro na nią się składającego mitologii historycznej czy tożsamości narodowej, gdyż równie ważny jest wymiar mikro samorealizacji i samopoznania. Oferuje nie tylko wniknięcie w żywotną Historię, lecz również w teraźniejszość oraz wejście w realne, bieżące role konkluduje. Pora teraz na pracę, która zdałaby sprawę z alterświata odbiorców, recepcji rekonstrukcji, nie tylko wśród nielicznych, często krytycznie nastawionych akademików czy dziennikarzy. Wówczas uzyskalibyśmy pełny obraz jej kulturotwórczej roli.<br/>