Sonety Krymskie z oprac. GREG

Sonety Krymskie - cykl 18 sonetów stanowiących opis podróży Adama Mickiewicza na Krym, opublikowany w 1826 razem z cyklem wierszy miłosnych (tzw. sonety odeskie) jako Sonety.
Cykl ten jest również wyrazem zainteresowań Mickiewicza Wschodem. Zainteresowania te były bardzo popularne wśród studentów Uniwersytetu Wileńskiego, wielu studiowało orientalistykę w Petersburgu. Poeta, przymusowo przebywający w Rosji, opuścił Odessę i wybrał się na wycieczkę, która okazała się wyprawą do innego świata, pierwszym wtajemniczeniem twórcy właśnie w Orient.
Sonety krymskie są opisem orientalnej przyrody i kultury Wschodu oraz ukazują rozpacz poety - pielgrzyma, wygnańca stęsknionego za ojczyzną, z której wygnała go przemoc wroga. Podmiot liryczny wypowiada się zazwyczaj w pierwszej osobie liczby pojedynczej, innym razem przeżycia podróżnika przedstawia bezstronny narrator. Spotyka on mieszkańca Krymu - księcia arabskiego Mirzę, który uosabia muzułmańską religię, kulturę, a także mowę tatarską i turecką.
Sonety krymskie
I. Stepy Akermańskie
II. Cisza morska
III. Żegluga
IV. Burza
V. Widok gór ze stepków Kozłowa
VI. Bakczysaraj
VII. Bakczysaraj w nocy
VIII. Grób Potockiej
IX. Mogiły haremu
X. Bajdary
XI. Ałusza w dzień
XII. Ałusza w nocy
XIII. Czatyrdah
XIV. Pielgrzym
XV. Droga nad przepaścią w Czufut-Kale
XVI. Góra Kikineis
XVII. Ruiny zamku w Bałakławie
XVIII. Ajudah