Stance

Włoskie powiedzenie a carnevale ogni scherzo vale, w wolnym tłumaczeniu oddawane jako dobry żart tynfa wart , w istocie odnosi się do karnawału i tego, że w tym właśnie okresie każdy dowcip jest odpowiedni. Stance rodzą się właśnie jako karnawałowy żart, wyrafinowany, wymagający dużego nakładu pracy zarówno literackiej, jak i inscenizacyjnej, ale jednak żart.<br/>Dworska atmosfera kończącego się karnawałowego święta, obecność znanego z sercowych podbojów Giuliana de Medici, temat miłości typowy dla wielu konwersacji tamtego czasu (choćby i tych przytoczonych w Dworzaninie), sprawiają, że Bembo żartobliwie kieruje swoją apologię do wrażliwych, wykształconych i znanych z ciętego języka (jak Emilia Pio) dam, które były równocześnie wzorem małżeńskiego oddania i wierności nawet ponad miarę (jak Emilia i księżna Elisabetta). Stance są też inspirowane neoplatońską wizją miłości przefiltrowaną przez doświadczenie Bemba, które już w Rozmowach w Asolo kazało mu silniej zaakcentować pierwiastek zmysłowy. Wypływając z neoplatońskiego idealizmu stają się przez to Stance epikurejskim hymnem miłosnym i nietrudno zauważyć podobieństwa do rozpoczynającej De rerum natura Lukrecjusza inwokacji do Wenus.<br/>Seria Dawna Literatura Włoska. Studia i Źródła ma w swym założeniu przybliżać polskiemu czytelnikowi, w pełniejszym niż dotąd zakresie, literackie dziedzictwo Italii XVIXVIII w., która, mimo swej politycznej słabości i zmiennych, nierzadko burzliwych, losów, odegrała trudną do przecenienia rolę w ukształtowaniu kulturowego oblicza wczesno nowożytnej Europy. W zaplanowanej na szereg tomów serii ukazywać się będą zarówno pojedyncze naukowe rozprawy naświetlające rozmaite aspekty piśmiennictwa dawnej Italii, z uwzględnieniem jego silnych związków z ówczesną literaturą polską, jak i przekłady włoskich tekstów literackich.<br/>