Szkolny teatr interakcji. Od pomysłu do...

Ta książka opowiada oszkolnej przygodzie teatralnej otym, jak wraz zuczniami jednej zkrakowskich szkół, wktórej występujemy głównie wroli polonistów, uczyliśmy się teatru ibawiliśmy się wteatr. Jest to opowieść oróżnych formach artystycznej aktywności, owspólnocie ludzkiej, która wytworzyła się wtrakcie tych działań, oczasie minionym (ach, gdzie są niegdysiejsze śniegi!) ipewnej aktualnej placówce edukacyjnej, sercom naszym sympatycznej ibliskiej.<br/>Przy czym pod hasłem placówka edukacyjna rozumiemy instytucję oschludnej nazwie Prywatne Akademickie Centrum Kształcenia, czyli wskrócie PACK, usytuowaną przy ulicy Karmelickiej wKrakowie. Zacna ta instytucja stała się areną naszych szkolnych inicjatyw teatralnych, zaś jej dyrektor, Jerzy Waligóra, nader tolerancyjnym Mecenasem, awporywach nawet entuzjastą tych amatorskich poczynań.<br/>Książka dzieli się na trzy części, zktórych najważniejsza wydaje nam się ta ostatnia inajobszerniejsza, Antologia, zawierająca dramaty pisane na użytek szkolnej sceny iwystawiane przez szkolny zespół teatralny przy różnych, mniej lub bardziej odświętnych okazjach. Każdy tekst został poprzedzony planszą, która nawiązuje do tematyki danego utworu lub jest jego plastyczną interpretacją. Są to grafiki wykonane przez jedną znaszych uczennic, Zuzannę Wużyk (matura 2016).<br/>Część pierwsza książki to Preludium, rozpisane na głosy Piotra Kołodzieja iJanusza Waligóry. Najpierw proponujemy szkic ocharakterze historycznego wykładu, wktórym mowa głównie opolskiej tradycji edukacyjnej zorientowanej teatralnie iobecności form dramatycznych wkształceniu młodzieży. Autor wsyntetycznym skrócie i zgołaniechronologicznym układzie pokazuje nieledwie dzieje światowego teatru, które rozpoczynają się gdzieś od prehistorycznych tańców mimetycznych wspólnot czczących swe bóstwa, akończą póki co na widowiskach scenicznych przygotowywanych iwystawianych przez wspólnotę szkolną PACK-u, czczącą głównie swe jubileusze.<br/>Wdrugim szkicu wprowadzenia znalazł się wątek nieomal sentymentalny wspomnienie długiej dydaktyczno-artystycznej drogi, jaką pokonaliśmy wspólnie ze zmieniającymi się zespołami uczniowskimi na przestrzeni ponad dwudziestu lat. Na szczęście oprócz westchnień oraz anegdot iplotek pojawia się tu analiza poszczególnych sztuk wraz zpróbą uporządkowania ich według jakichś uchwytnych kryteriów.<br/>Natomiast trzeci szkic wtej części ma charakter warsztatowy składają się nań propozycje konkretnych ćwiczeń, które wykonywaliśmy na zajęciach, korzystając zmateriałów literackich, teatralnych, filmowych oraz własnych pomysłów scenicznych.<br/>Dalsze otrzeźwienie przynosi część druga książki, Postludium, czyli poważne studium badawcze pióra autentycznego znawcy teatru, Jerzego Waligóry, skupione na niezbyt poważnych płodach nauczycielsko-uczniowskich umysłów. Na szczęście badacz okazał się wyrozumiały<br/>Całości dopełniają zdjęcia zniektórych realizacji scenicznych wteatrze Groteska, wkinie Kijów, wkinie Mikro, na krakowskim Rynku, atakże wauli głównej Uniwersytetu Pedagogicznego wKrakowie, wktórym to Uniwersytecie zresztą wszyscy trzej autorzy niniejszej książki od lat zajmują się kształceniem polonistów ikulturoznawców.<br/><br/>