Sztuka przegrywania.

Trzecia i najnowsza książka Jespera Juula znacznie różni się od wcześniejszych: w przeciwieństwie do tamtych szczegółowych, skrupulatnych i systematycznych wykładów teorii gier wideo otrzymujemy teraz książkę lżejszą, bardziej atrakcyjną i przystępniejszą. U jej podstaw leżą zapewne nie mniej szczegółowe, skrupulatne i systematyczne studia, jednak tytuł nas nie okłamuje: to wysmakowany esej. Tym bardziej urzekający, że niby to zajmuje się grami wideo, a jednak w końcu stają się one, co najwyżej, pretekstem do refleksji na temat człowieka. Człowieka, który choć nie lubi przegrywać, wciąż od nowa wystawia się na ryzyko porażki. Owszem, ten opis pasuje do gracza. Ale przecież stanowi też a może: przede wszystkim charakterystykę uniwersalnej ludzkiej kondycji. I to o niej jest ta książka.